1. ผู้ป่วยโรคหอบหืดเกิดอาการหอบอย่างรุนแรงมีอาการแสดงดังต่อไปนี้

• เกิดอาการหอบหืดขณะพัก พูดไม่เป็นประโยค สับสน ซึม หายใจมากกว่า 30 ครั้ง
• หายใจหวีดดังมากหรือไม่ได้ยิน
• ชีพขจรมากกว่า 120 ครั้ง ในเด็กมากกว่า 160 ครั้ง
• PEF< 60%

2. ไม่ตอบสนองต่อยาขยายหลอดลมทันที หรืออาการเป็นอีกหลังการรักษา3ชั่วโมง
3. หลังให้ steroid 2-6 ชั่วโมง อาการยังไม่ดีขึ้น
4. ผู้ป่วยอาการแย่ลง

---

อาการเตือนว่าหอบหืดจะรุนแรงแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน และเป็นการยากที่จะบอกอาการเตือน ท่านลองเลือกอาการเตือนสัก 3 อาการ หากท่านมีอาการดังกล่าวให้ปฏิบัติตามแผนการรักษาโดยทันทีอาการต่างๆได้แก่

• PEF ลดลง
• ไอและหอบกลางคืน
• หายใจหอบ
• แน่นหน้าอก
• เหนื่อยง่ายกว่าปกติ
• อ่อนเพลีย
• น้ำมูกไหล จาม ไอ
• ปวดศีรษะ
• มีไข้
• ตาลาย
• สีใบหน้าเปลี่ยนไป
• ขอบตาดำ

ผู้ป่วยคนไหนที่ควรอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อรักษา

1. ไม่ตอบสนองต่อการรักษาตามแนวทางข้างต้นภายใน 1-2 ชั่วโมง หลังการรักษา
2. หลังการรักษามีการอุดกั้นของหลอดลมเพิ่มมากขึ้น หรือมี PEF<50%
3. มีประวัติเดิมของอาการหอบหืดรุนแรง หรือเคยได้รับการรักษาในไอซียู เนื่องจากโรคหืดมาก่อน
4. มีปัจจัยเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากโรคหืด
5. มีอาการหอบต่อเนื่องมานานก่อนที่จะมาพบแพทย์
6. สภาพแวดล้อมและการดูแลที่บ้านไม่ดี
7. การเดินทางลำบาก

---

ผู้ป่วยคนไหนที่มีปัจจัยเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากโรคหืด

ผู้ป่วยที่มีประวัติดังต่อไปนี้หากเกิดอาการหอบหืดขึ้นมา พบว่าผู้ป่วยเหล่านี้มีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากโรคหอบหืดสูงมาก ควรจะพักรักษาในโรงพยาบาล

1. กำลังใช้ หรือเคยใช้ steroid ชนิดกิน
2. ในปีที่ผ่านมาเคยนอนโรงพยาบาลเพราะโรคหอบหืดมากกว่า 2 ครั้ง
3. เคยใส่ท่อช่วยหายใจ หรือรักษาหอบหืดใน ICU
4. มีอาการหอบมากจนกระทั่งไปรับการรักษาที่ห้องฉุกเฉินมากกว่า 3 ครั้งใน 1 ปี
5. ใช้ beta2-agonist มากกว่า 2หลอดต่อเดือน
6. มีโรคอื่นร่วมเช่น โรคหัวใจ ถุงลมโป่งพอง 

 

ต้องรู้เกี่ยวกับโรคหอบหืด | ต้องรู้จักวิธีพ่นยา | ต้องรู้จักชนิดของยาที่รักษา | ต้องมีแผนการรักษาด้วยตัวเอง | ต้องมีแผนฉุกเฉินในการรักเวลาหอบมาก | ต้องหลีกเลี่ยงสิ่งแวดล้อมที่แพ้ | ต้องรู้จักประเมินอาการของโรค | ต้องมีแผนเรื้อรัง