การวินิจฉัยการแพ้อาหาร

หากผู้ป่วยเป็นคนช่างสังเกตก็จะให้ประวัติได้อย่างถูกต้องว่าแพ้อาหารอะไร และมีอาการอะไร การทดสอบให้ทานอาหารที่แพ้ส่วนมากทำในห้องปฏิบัติการณ์ สำหรับการทดสอบโดยให้ผู้ป่วยทานอาหารที่แพ้มักจะทำในรายที่สงสัยว่าไม่แพ้ หรือคิดว่าผู้ป่วยเริ่มจะทนต่ออาหารที่แพ้แล้ว

การทดสอบทางผิวหนัง

การทดสอบทางผิวหนังบอกอะไรไม่ได้มาก กล่าวคือหากการทดสอบให้ผลบวกผู้ป่วยอาจจะไม่แพ้ต่ออาหารนั้น การวินิจฉัยจะต้องร่วมกับประวัติหากการทดสอบเข้าได้กับประวัต ิจะช่วยในการวินิจฉัย แต่หากการทดสอบผิวหนังให้ผลบลก็บอกได้เลยว่าผู้ป่วยรายนั้นไม่แพ้

การเจาะเลือดหาระดับ IgE

เป็นการเจาะเลือดหาระดับ IgE ต่อสารอาหาร หากค่าดังกล่าวสูงก็น่าจะแพ้ต่อสารอาหารนั้น หากค่าต่ำก็ไม่น่าจะแพ้ แต่ก็มีผู้ป่วยที่ค่า IgE ต่ำแต่แพ้ การตรวจนี้จะทำเมื่อไม่สามารถทดสอบทางผิวหนัง หรือผู้ป่วยได้รับยาแก้แพ้

ผลเสียของการที่วินิจฉัยว่าแพ้อาหาร

ก่อนหน้านี้เมื่อสงสัยว่าจะแพ้อาหารอะไร แพทย์จะแนะะนำให้หลีกเลี่ยงอาหารที่แพ้ แต่ต่อมาพบว่าการหลีกเลี่ยงอาหารที่แพ้ก่อให้เกิดผลเสีย คือจะมีปฎิกิริยาภูมิแพ้แรงขึ้น ปัจจุบันแนะนำว่าหากผู้ป่วยพอทนได้ก็ไม่ต้องงดอาหารนั้น นอกจากนั้นการงดอาหารก็อาจจะทำให้ขาดสารอาหารด้วย

โรคภูมิแพ้